Gölgeler

Göz açýp kapayýnca geçer ya zaman,
Bir sessiz sükûnetle, eðlenir ya rakamlar,
Duvarda asýlý duran, kopacakken her an.
Yürüyün kavga eden, zýp zýp muzip gölgeler..

Yaðan yaðmurla, evin gölgesine götürün !
Yer yüzüne düþerken, su geçer damlalara.
Odamda didiþen, benlik kavgayý bitirin !
Yürümek ile meþgûl, bürünün adýmlara..

Bu gölge serseriler, gündüz gece düþlerin,
Tan vaktinde kabaran, sahte kabadayýsý,
Buyursun güneþ, üstüne gölge gecelerin !
Geceyi adýmlarým, karanlýk içerisi..

Ne çýkar bir gündeyiz, ýslanmýþ elbiseler.
Taþ plâkta bir mûsîkiye, ben misâfirim.
Taþýnmaz sýska dünyâ, sýrtýnda ki geceler,
Çok mu yalancýsýn sen, ben mi çok sâhiciyim ?.

Basamaksýz merdivenden, anýlarla çýkýn.
Gýcýrdadý, cevizin mahsûlü, lüküs kapý.
Ben mahcup edâlý bir rûhla, sense yalnýzsýn.
Ben ruhumun kabýyým, her yer gölgemin kabý..

Geldim dinçliðini yitirmiþ ihtiyâr sokak,
Benimle dalga geçen, bu gölgeyle gölgeler.
Baþ ucumdan tenime, giriveren gölgem bak !
Gizli mahzeninden çýk, güneþ seni heceler...

Gölgeler kýlýðýna, korkmaksýzýn giriver...

Ocak 1995

Erkan Arslan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: