adın kalıyor
yaðmalanmýþ bir dimaðýn sürgülü kapýlar arkasýnda býrakýlýþý
tomur tomur açan goncalar makaslanmýþ
ben, kuru bir dal sensizlik köklerine baðlý kalmýþ,
umursanmaz bir hikayeyim artýk halkýn unuttuðu
bestesiyken mutluluðun bir zamanlarýnda masallarýn mavi rüyasý
çirkin bir söylemle baþladým haykýrmaya
bilmem lazýmdý aþk ölümdür
ve önümdür acýlar
sýrt vermemek gerektiði.
þimdi o yoldayým ey yarenler ey seven yürekler
gömüldüðünüz acýlarda bir mezar da bana açýn
kandillne sarýn beniaþk ateþinin biraz daha aydýnlansýn makber
toprak altý soðuk sevgisiz kalpler gibi
ýsýnsýn cemre düþmüþ toprak gibi
belki küllerimizde biter bu boðuk
bu yalan heyulasýndaký ifritten soðuk.
bir süleyman kuþu ve yusufçuk savaþýyor içimizde
biri sevda biri iktidar
kýrlangýç kaldý aralarýnda
bir serçenin minnacýk kanadý kýrýk
bir güzide bahar yaralý ölümcül dövüþlerde
türkülü aðýtlar yakýlýyor belirsiz bir ezgi
bakýþlar kýrýlýyor sevilen mi cellat mý
sadece muallakta kalan bir gizbir sezgi
ürper,yorum ansýzýn bir miyavlama sesiyle
ürperiyor ansýzýn en sancýlý noktasý ömrümün sensizlik düþüncesiyle
yontuyorum en sitemkar yanlarýmý
koparýyorum en isyankar kelimeleri sözlüklerden
bir asude sessizlik kalýyor
bir asude sensizlik kanýyor
türküsüz dallarýnda
sadece bir kuru bende adýn kalýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.