sevdanýn külleri ayýþýðý gibi parlayacak þimdi gecenin içinden, düþüncelerim volkan olup çaðlayacak gökyüzüne. sýcaklýðýmdan, sinirimden belki de hýncýmdan yerinden yurdundan olacak birtakým insanlar ve yürek, meydanlarý talan edilmiþ, caný telef olmuþ yürek, bavulunu toplayýp gidecek sevdanýn günlüðünden, yalnýz gözyaþlarýyla buðulanan harflerle yazýlmýþ birtakým acýlý hatýralar kalacak. biliyorum, sen artýk çýkýp gelmeyeceksin kapýma, yüzünde o dünyalar güzeli gülümseyiþin ve küçücük ellerinde yaþamýnýn aðýr yükleriyle. artýk benimle büyük alýþveriþ merkezlerine gitmeyeceksin. ve eminim ki, artýk yüzüme bile bakmayacak seninle birlikte tanýdýðým tüm insanlar. günler ceplerimden dökülen bozuk paralar gibi harcanýp giderken, seni unutmak kalbimde hýzla büyüyen bir yara olup bütün bedenimi yakacak. ah benim sevdalý varlýðým mutluluk kaçýp gidiyor ve her gidiþinde beni biraz daha yýpratýyor ayrýlýk içtiðim þaraba benziyor ne yaparsan yap ne dersen de sonunda hükmünü okutuyor dedikleri gibi meyhanecilerin aþk gerçekten ayrýlýkla baþlayýp vuslatla bitiyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Levent Özkarayel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.