TEK CEMRE
Ben onu hiç unutmadým…
Yüreðimde saklý kalan yarýnlarýmdý benim
Öyle mahzun, öyle ýssýz bir hali vardý ki;
Nefesim kesilirdi onu görünce
Bazen pencereye çýksýn diye gizli gizli dua ederdim içimden
Gizemli bakýþlarýnda kilitli kalýrdý gözlerim
Çünkü biliyordum o çok farklýydý..
Mahallemizin en güzel, en alýmlý, en acayip kýzýydý
Güldüðü zaman sanki ay gülerdi, yüzüm gülerdi
Sustuðu zaman, yýldýzlar bir bir içime düþerdi
Gecenin hüzün karasý yalnýzlýðýný,yalnýzlýðýna sarardý…
Mahallemizin en gizemli kýzýydý, kimse bilmezdi kim olduðunu
Bazen uzaklara dalardý, hayattan korkardý, hiç konuþmazdý
Susunca donardým, içim üþürdü,buz tutardým
Gözlerine bakmaya korkardým…
Ahþap penceresinden hayata ürkerek bakardý
Anlamsýzca tebessüm ederdi
Kýrýk tebessümlerini ben toplardým penceresinden
Her gece yüreðimin altýnda saklar, öyle uyurdum, huzur bulurdum
Kimse bilmezdi,
Eksik yanlarýmý o tamamlardý,o bile bilmezdi…
Mahallemizin en güzel, en alýmlý, en acayip kýzýydý
Güldüðü zaman sanki ay gülerdi, yüzüm gülerdi
Sustuðu zaman, yýldýzlar bir bir sönerdi
Gecenin hüzün karasý yalnýzlýðýný,yüreðine sarardý…
Ben, bir türlü anlamazdým, neden böyle olduðunu
Neden hayata bu kadar ürkek baktýðýný
Bir ömür için, bir ömür feda etmek derdi
Yarým yamalak bir hayatý,inadýna yaþamak derdi…
Ýçimde biriktirdiðim yetim yalnýzlýklarýmýn, en son duraðý
Yüreðime düþen tek cemre, tek göz aðrým, tek yangýným
Hayata ilk gülüþüm,ilk kez kendime sýmsýký sarýlýþým
Ve ilk kez benden kopan parçamý tutamayýþým…
Þimdi, Ayrýlýðý en siyah rengine boyayýp, astýn boynuma
Þimdi, tozpembe hayallerimi bir bir yakýp, attýn koynuma
Beni yangýnlarýn ortasýnda, hüzünlerin kuytusunda býrakýp gitme
Gidersen mutluluk düðümlenir boðazýmda, sensiz ben gülemem…
Gitme, hayatýmýn en güzel yaný... Ne olur gitme
Gitme cennet gülüþlüm, içimde uçurumlar býrakýp gitme
Seni seven kalbimi, þu yorgun bedenimde býrakýp gitme
Gidersen ben güz olurum, hazân düþer baharlarýmýn üstüne
Gidersen ben köz olurum, mahþere dek yanarým sen, sen diye…
Kar tanesi gibi eriyip gittin avuçlarýmdan… Tutamadým
Gözlerimde kalan, ceylan gözlerini özlemek bana, hep bana düþtü
Sessizce yaðmak, Bir köþede sýrýlsýklam kalmak bana düþtü
Sensizliði seninle yaþamak,yine bana düþtü...
Ey boþluklarýnda kendimi kaybettiðim yar..!
Ne anlatsam, anlamý hep eksik hasretimin
Hep geç kaldým seni sevmelere, hasretine hep erken vardým...
Gittin ya…!
Kan kokan yüreðime, gülüþünde gördüðüm ay’a
Susmalarýnda, bir bir sönen yýldýzlara
Ve içimde býraktýðýn bütün yarýnlara yemin olsun ki;
Ben seni hiç unutmadým...
Þiirime yorumuyla can katan deðerli dostum Kazým GÜNBAÞAR’a( Sosyete Kazým ) teþekkür ederim...
+
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.