Yüreðinden, yüreklerinizden çaldýðým birkaç sözcükle yeni bir çatý yaptým kendime, Ýlgisizlikten biraz akýtýyor ama olsun, Ben yine de oturdum tutkularýma baðdaþ kurup, Elimde hayal taneleri, sayýyorum yýldýzlar kaybolana dek.
Ama biliyorum bu duvarlar hüzün geçiriyor, O yüzden üstümde kalýnca bir umut, Þöyle dalga dalga, yavrusunu arayan nehirler gibi…
Sahi ne kadardý bize tahakkuk edilen duygu miktarý, Ne kadardý geçmiþimizde silemediðimiz gölgelerin sayýsý, Ve o gölgelerin hiç cevaplayamadýðýmýz bilmeceleri…
Avuç içlerinize bakýn, ben o ufuk çizgisine varamadan nefessiz kalan çizgiyim iþte, Biliyorum çok eskiden bana bir kýsmet vardý kýrk düþ boyu, Siz de görüyorsanýz eðer, parmak izlerimiz uyuþmuyor artýk bu kaderine terk edilmiþ öyküde.
Ýþte ben o çatýnýn altýnda, Ama bazen o çatý benim üstümde, Kapýdan kovsanýz bacamýn yolunu bulamýyorum, Anlayacaðýn, yapýþmýþým bir kere masum bir örümceðin aðlarýna, Yanýlgýlarýyla toprakta yönünü arayan bir köstebek gibi…
Bu kokularýnýza kaçýncý cümlem, özneleri ayrý, Bu kaçýncý çivi , ruhumdan söküp de çaktýðým bakýþlarýna, Ama yine hepiniz ayrýsýnýz ve aynýsýnýz iþte , Hayallerinizdeki benlerden ayýrabiliyorum sadece, Ve sizden aþýrdýðým sözcüklerle, Ve biliyorsunuz çatýlar çatýlar iþte, Gerçeðin deðemediði düþ ormanlarýmda…
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.