Bir Yer Düşünürüm
Bir yer düþünürüm, uzaklara bakarak,
Yaðmursuz ve fersiz, gurbet bulutlarýnda.
Bir yer düþünürüm, kuþbakýþý bakarak.
Bir yer, ümitleri yitik, kör uzaklarda..
Bu yerdeki dünya, sanki, sonbaharlarýn,
Visâli eskimiþ, bir zaman derinliði.
Kayýp virâneler, baðbaðansýz tarhlarýn,
Ýklimini getirdi, güzün bitirdiði..
Bir veremli öksürük, bir acâyip kýlýk !
Muzdarip yaþayan, baþka insanlar vardý !
Dünyaya müptelâ, canlý renkleri soluk !
Ve insanlar vardý, baþka insanlar vardý !.
Ýzbe yerler görmüþ, baþka insanlar vardý !
Nerde; bir lahzâ beklenen, nerde uzaklar?!
Bir yer lâzým bana, sâdýk dostluklar tanýr.
Dünyanýn öbürkü hâli, neden müphemdir?.
Bir gün doðacaktýr, battýðý yerden günüm.
Her sesi, o gün, bir seste duyduðum zaman.
Bir vehim çizgide, insan inceden düðüm,
Zamanýn üstünü, zamansýz yaþamaktan...
Bu yerde insan, zamanýn tahta atýnda.
Bu yerde insan, zamanýn en alt katýnda...
Mart 1999
Erkan Arslan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.