* Hanım Ağa'nın Köşkü *

* Haným Aða’nýn Köþkü *



Köþk deðil, san ki eyfel kulesi
dört tarafý ýþýklarla süslenmiþ bir abide gibi
mor evinde sýcak sabahlarýn keyfini çýkartýyor
balkona yaslanmýþ, gülüþleri þerbetli
adsýz bir çiçek gibi parlýyor gözleri
ne kadar da zormuþ ah bu iþlerle uðraþmak
en mahmur haliyle odaklanmýþ, köþkün yeni deðiþimine
çöz gitsin dedi, dudaklarýndaki mýrýldanan sözcükler
uymadý zurnaya komþularýn sesi
söylesene a dilim,
biz o güzel günleri Paris’te mi unuttuk.




Yanýnda kýzý, küçük bir yosma
gül kokar elleri, endamý zarif bir balerin
bir yüzü Ýzmir’de, bir yüzü Paris’te, akþam yemeðinde.
maviliklere yuvarlanýp giderken dilindeki heceler
vazoda unutulmuþ bir gül gibiydi, hangi maziydi onu aðlatan
Ýzmir’e geliþim bahardý, kuru dallardan taze sürgünler gibiydim
nisan yaðmurlarý yaðdý üstüme,
ýslak kumlarda yürüdük mimozalara yaslanarak
anýlarýmý penceremin pervazýna astým,
ah... Paris’im, nasýl da güzel kokuyorsun buradan
seni özledim, boþuna baðýrma/lodos esiyor- sesini duyamam ki.



Kýz sen buralý mýsýn yoksa Paris’li misin?
vay canýna, ne güzeller varmýþ arka sokaðýmýzda
önümde geçip gitti, on sekizinde miydi,
rüya gibiydi, hiç farkýna varmadým
beðenmedim dersem yalan olacak
ben yalancý deðilim, bundandýr sessizce süzülüþüm,
bu kentin arka sokaklarýnda.





Haným aða dediler ona
satýn aldý evini bir kaplumbaðadan
camý kýrýk, bir penceresi Mustafa’ya açýlýyor
her tarafý yýkýk dökük, sefil bir alev gibi
dört mevsimin umutsuzluðuydu üstüne düþen
yeniden onardý evin her yanýný,
doðum sancýsýnda güneþin
bir saray yaptý, termometrenin kýrýk ucundan
gecikmeli olsa da, sýnýfta kalmadý ezberi
en iyi notlarla geçti haným aða.



Mangýrý bol haným Aða’nýn
düþünüp düþünüp duruyor,
hangi yöne akýtmalý bu nehri
komþularýnýn korkusuydu düþleri
batýsýnda sevgi duman, aman aman
isyankâr bir panjur gibi
her þeye külliyen bir reddetmek
yüzünde bir zemheri ayazý
hangi tarafýna bakmalý, her yaný düðüm düðüm
adý sevgi, siyah beyaz bir film gibi, eski çaðlardan kalma
hani bir söz var bizde, saçý uzun aklý kýsa/ kimiz biz?



Hadi komþular, býraktým totemleri, putlarý,
savaþ baltamý gömdüm Paris’te
gelin anlaþalým komþularýna yalvarýyordu
bir dargýn, bir barýþýk derken, buzlar eridi birden
en sonunda baþardý, barýþmayý komþularýyla
hadi dostlar, ben güneþe gidiyorum
hep yýldýzlarý sevdim, ondandýr haným aðalýðým
melez keþkelerimi unuttum Paris’te
þimdi kalbi çift atan bir savaþçý gibiyim
bilmem ki hangi zamandý, bu günü yarýna baðlayan.



Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
21/7/ 2011
Saat 0.17
Sosyal Medyada Paylaşın: