sus! bak ne diyeceðim
bu sana son kez
böyle deli sesleniþim
bir zamanlar senden bana
bir öykü anlatmaný istemiþtim
hatta
gel de beraber yazalým demiþtim
evvel zaman içinde
diyerek baþlasýn da
biz çýkalým kerevetine
deyip bitmesindi beklentim
sonsuza dek sürsün istemiþtim
öyle ki
anlattýkça sen
ve kattýkça kendimi o öykünün içine
bütün çýplaklýðýmla ben
küfredip lanetler yaðdýrsýnlar hasetlerinden
okuyanlar ve duyanlar
diye umut etmiþtim
ama sen
sesini kendi içinde hapsettin
ah! bilmek istersen eðer
böyle eksildikçe umudum
ve sen
büründükçe öyle sessizliðine
kýsa bir süre önce
sana ihanetle
kendimi temize çektim
artýk
lavanta çiçekleriyle bezeyip tenini
güllerle donatýp geceleri
yenilenmeliyim
yeni öykülere
yeni sözler biriktirmeliyim
dedim ya sus
bu sana son sesleniþim
artýk
sana hiçbir þey
demeyeceðim
atilla güler