Oysa ki Sevmiştik

Sevgi ormanýydý yürüdüðümüz
Yeþillerin üzerinde
Yaðmur olan sevgimizle
Gökkuþaðýný çiziyorduk gökyüzüne.
Sarmaþýklar dolansada ayaklarýmýza
Aðaçlara tutunan týrtýl gibi dokunduk birbirimize
Kelebek olduk rengarenk kimi zaman
Yeþillerin içinde baþka bir sevdaydý sevdamýz.

Sevgi mevsimiydi yaþadýðýmýz.
Yaðmurun ýslatmadýðý
Güneþin yakmadýðý
Sellerin olmadýðý bir mevsimdi
Yaðmurun topraða düþtüðü an gibi
Düþüp birbirimize toprak kokuyorduk.

Ayrýlýk korkusuydu ayrýlýþ sebebimiz
Yol, orman yolu diye korktuk sadece
Yýlandan, akrepten, kurttan böcekten korktuk
Ýçimize düþtü diye ürperti
Gelince göz göze gözlerimizden korktuk,
Oysa ki sevmiþtik
Oysa ki deliydik
Düþtüðümüz ormanýn yeþilliðinde
Yürek okþayan sevgiliydik.
Biz ormandan yeþilliði alan
Tabuta seren gerçek bir þiirdik.
Biz, arkadaþ bile kalamayacak kadar
Büyük sevgiliydik..!


Sosyal Medyada Paylaşın: