Oradaydýk yine, devasa bir sirkteydik bu sefer, eðitimsiz aþklara umutlarla birlikte saltolar attýrabilmek için, evcilleþememiþ yüreklere, sevdalarýyla uçmayý öðretebilmek için...
Birimiz trapezdeydi, düþmeden bir kuþun kanadýndan tutabilmek için, birimiz palyaçoydu, somurtkan ayrýlýklarý gülümsetebilmek için, birimiz sihirbazdý, þapkasýndan tavþan kulaklý coþkular çýkarabilmek için, oradaydýk iþte "yaþam bir sirktir" aslýnda diyebilmek için...
Oradaydýk, yaþamdan bile daha ince bir sicimin üstünde yürürken, "düþer miyiz ?" dedi birimiz "düþebiliriz" dedi diðermiz "düþler miyiz?" dedi ötekimiz "ya düþsüzsek" dedik hepimiz "düþleyin o zaman" dedi o, yürürken yürürken sicim gibi sicimde, yine de kýyamadýlar bize palyoçalar, altýmýza yumuþacýk tutkulardan bri file serdiler, hani düþersek, ruhumuz kanamasýn diye...
Oradaydýk bir kez daha iþte, yaþam çadýrýnda, aydýnlýklarla ve karanlýklarla, yine eskimiþ öykülerimizi cilalamak için türlü cambazlýklarla, yine gülmeyi unutan anýlarýmýzý tebessümlere alýþtrabilmek için, türlü komikliklerle.
Ýþte öyle her birimiz, birimizin omuzlarýnda, iyiliklerimizin dengesinden güç alarak, ve güvenerek tüm omuzlara, "sihir aslýnda hep avuçlarýmýzdaydý" diyerek, oradaydýk mucizeler kumpanyasýnda...
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.