Bir karanlýða doðru çekilirken yavaþ yavaþ, Nefretle doluyor , isyan ediyor yüreðim. Bu kadar insan varken kimsesiz, aç ve açýkta, Rahat duramýyor ne nefsim ne bedenim.
Üstündeki elbiseler midir bir insanýn deðeri? Veya kolundaki burmalarýn kalýnlýðý mý? Yoksa sizin müslümanlýðýnýz sadece variyetlilere mi? Ýnsanlýðýnýz hala var mý? yoksa sadece lugatta mý?
Ýnsanlar açlýktan ölürken ’’bana ne?’’ diyebiliyorsa insan, Bir hayvana verilen deðer artýk gösterilmiyorsa muhtaca, Bir dizi yýllarca konuþulup ayný gün unutuluyorsa þehit haberleri, Diyecek söz kalmamýþtýr artýk uyuyan insanlara iyi gecelerden baþka. Sosyal Medyada Paylaşın:
MortaLkinG* Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.