Geçen gün doðum günümdü yaþ 65. Ama deðil dedim . Yüreðimde hafif bir sancýyla. Fakat söze gerek kalmýyordu duvardaki fotoðrafla. Kendimi kandýrýyordum umutsuz bir çabayla.
Bu sabah pencereyi açtým ki duyayým eskiye bir iþaret Duyayým çocukluðumu duyayým anýlarýmý. Duyayým arkadaþlarýmý duyayým yalnýzlýðýmý Duyayým bir tek beni benden koparan zamaný…
Fakat tam aksine bir rüzgar esiyordu sokakta ukala bir edayla. Umursamaz bir tavýrla çarpýyordu yaðmur taþlara. Ve acýmsar bir tonla þöyle fýsýldýyordu karanlýk kulaðýma: Zaman þimdi eskisi gibi deðil .Bu hayat artýk senin deðil…
Ýsyan ederek çarptým camý kudretli bir hýrsla. Aðzýmda bir küfürle indim merdivenleri ikiþer ikiþer Açýp kapýyý baðýrmak , haykýrmak istiyordum sýkýntýmý. Sonra vazgeçtim . Aðýr bir duyguyla sakladým bütün acýlarýmý.
Yeter artýk fazlaydý bana bu sýkýntý , fazlaydý… Fazlaydý üstümdeki yük . Taþýyabileceðimden çok fazla… Çok sertti bana yapýlan bu hareket kaldýramadým. Benim için fazla güçlüydü zaman baþa çýkamadým.
Uzandým yataðýma yumdum gözlerimi. Gömdüm baþýmý yastýða , boþalttým kafamdakileri Düþünmedim çevrimi , unuttum kalbimdekileri Býraktým kendimi anýlarýma , daha fazla dayanamadým. Sosyal Medyada Paylaşın:
MortaLkinG* Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.