Dur! Geçme köprünün öbür ayaðýna, Kal öylece orada… Sen ki yüreðinin sahibine gidemezken Atma bir yere tek bir adým… Rüzgârlar þarkýmýzý söylermiþ, Yokluðumda severmiþsin beni… Geç bunlarý! Gözlerimi yarý açýk kapatmayý Seni yanýmda düþlemeyi öðrendim… Bak ter içinde ellerim… Açtým gözlerimi … Yokluklardasýn. Sesin sesimi özler, Varlýðým varlýðýný… Sarsýldý þehrin, Sarsýldý yüreðim… Sesime ses aradým, Yoktun… Bir garip divaneyim ben… Biliyor musun En zor þeymiþ Ýnandýramamak kendini, Sanki bir kuyudasýn da Kapaðýný kapýyor elleriyle sevenin… Þimdi düþünmekteyim Kýyýdaki taþa verip sýrtýmý, Yok etmeyi beceremediðim bedenimi, Anýlarý unutmayan ruhumu Varlýðýndaki varlýðý Atsam þu yardan, Biter mi ki bu ýstýrap? Bitmez cancaðýzým… Bitmez! Hadi bir ferman çýksýn gönlünden de Özgür kalsýn ayaklarýn.
18.8.2011 SERAP HOCA
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.