Saçlarý habersiz kesilen kýz çocuðu gibi aðlýyordu düþümde gördüðüm kadýn dulun matemi vardý gözlerinde uzaklara okuyordu þiirlerini belki hiç duymayacaktý adam duysa bile ýslanmayacaktý kirpikleri
akþamdan kalma bir türkü vardý dudaðýnda alnýnda yýllarýn kesikleri sinesinde þefkat eksikliði ama onun suçu deðilmiþ daha rahmindeyken kesip kanatmak istemiþ annesi
baharý hiç yokmuþ yaþadýðý þehrin önce temmuz acý acý yakarmýþ tenini sonra þubat dondururmuþ iliklerini
þimdi üþümeli dedi tekrar yüreðim ’sadece bir adam var onla harlanýr nefesim onunla büyür düþlerim ve onu o kadar çok sevdim ki... ama bu bir düþ ve bilirsin düþler kýsa bu dar zaman almaz hasretimi þimdi gitmeliyim’ dedi ve gitti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
tombikkız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.