gök olabildiðin kadar maviydi,bugün cancaðýzým........
yýrttým kýsýr sözcükleri lehçeden
zaman yine sensizlikle baþ göz olmakta
karaya hüküm giyen gece de düþtüm.
düþtün bir yaðmur damlasý gibi
yaralarýma yâr olan cancaðýzým
yaren oldum sana, ben þehr-i Ýstanbul................
kelimeler solgun,içi küflü.
akrep ve yelkovan takýlý kaldý on iki’de
gümüþ pullar rehin düþüyor sol yanýma
Haydarpaþa’da vaktinde gidiyor mavi tren
vagonlar hep boþ,
yolcular hep biletsiz
gözlerin(m)de bir yokluk her þey adýna
son defa sözcükler tehirli satýrlara
yokluðunun yoksulluðuyla iniyor harfler
küçük adýmlarým maviliðine ablukaya alacak olsa da
babamýn yaptýðý tahtadan gemiyle Nuh’a özeniyorum.
ben,sana kaðýttan pervaneler yaptým
özlemin sýra daðlarýný aþýp sana ulaþan
sonra
Kýz kulesinin göz bebeklerinin içine deniz kabuklarý doldurdum.
hicran yaralarýný tuzlu suyumla pakladým,astým þemsliðine.
caddelerde sesini aradým, yarým kalan düþler arifesinde.
özleme nasýr olmuþ bir çift yürek
yaslayýp baþýmý Boðaz’a kana kana içmek varken zemzem’ini
tuzlu sularým,sularýnla kaynaþýyor.
bu þehrin kulaðýný fýsýldayacaðým mukaddesliðini
eþlik edecek bana gece
eþlik edecek bana gümüþ pullarýn valsi
ýlýk bir meltem sus iþareti yapacak maviliðinden
’sus’duyan olacak diyecek
Süleymanî dilim sus-ma-ya-cak.
lambalar elleriyle karanlýðýn koyununda dudaklarýmý kapatmaya çalýþmaya uðraþýyorlar.
bense avaz avaz baðýrýyorum seni sevdiðimi þehr-i Ýstanbul
saðým solum sen’ken
üstüm baþým hicran
bir þiir çýkageliyor lâl kalemden
mahþer-i kalabalýk harfler.
bezm-i elest satýrlarda tekrar ruh buluyor
Ýþte tam burada giyindim seni üzerime yeditepe.
gözlerim(n) misket misket yine.
gök vuslat
acýya yarenlik eden bir çift yürekte can
Yusuf’un kuyularýnda bir mezar,
susma orucuna niyetlenmiþken zaman
harf harf senli cümleler akýyor yine Züleyha’nýn kalemine
gordion
17/08/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.