Kara gözlerini kara çarþafa bürüyen Anaç bir yazgýnýn ortakçýsý Yarýnsýz düþlerine açýk avuçlarýn Ýsteyerek gelmediðin bu coðrafyada Bahtýna mayýn döþenmiþ El kadar bebeydin
Âlemin gözünün önünde “vah vah”lar düþerdi hep dua diye boynuna Bize niþan takarlardý büyüdüðümüzde Sen niþangâhtýn küçücük bedeninle Bilmeden geldiðin bu topraðýn Bahtýna mayýn döþenmiþ El kadar bebesiydin
Çölün ateþi yetmez seni kavurmaya Bilirsin bin olursun kanýn çöle düþünce Kan çiçeði bebem ne vakit büyürsün Ne çabuk elin sapan tutar Hangi deli gönül ölüme seni dik tutar Gülmek bize mi mahsus Utanmak düþmüþken payýmýza Vicdanýmýza mayýn döþenmiþ Ve sen hala… El kadar bebesin
Küresel dünyanýn þen köylüleri Barýþ için deyip elinde sapan tutan Felluce’li bebelerin peþindeler Ben anladým dünya denilen “top” Bebeler yüzünden bu kadar kanlý Bahtýna mayýn döþemiþler bebek Üstelik yürümeyi bile bilmezsin
Yazgýsýna ortak olduðun ananýn Doðmadan kefeni biçilmiþ köylerindensin…
09.10.2007, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
asran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.