büyük ve çýkarsýz uzaklýklar biler aþký sonra keskin kýlýcý yüreðimin donuk bakýþlarýn ama zamaný yenmiþliðimle savurganlýðýn doðurduðu unutmalarda olmayacaðým hiç ayrýlýk anlarýnda gerçekten öldüm ölmek nedir bilmiyorum...
son duraðým dudaðýndaki duraksýzlýðýmdý aslýnda aslýnda akþam alacasýnýn her hangi bir sokaðýnda düþlerden de ötede kaçtýðým yokluðunda kaldý çocukluðum delirircesine anýmsamaya çalýþtýðým bir i mge taneciðinde þimdi daha iyi anlýyorum kendimi unuttum...
sen anýlarýmý yakýp yýkan kankasýydýn kendi yalanlarýnýn bana en uzak yanýn kendine en yakýn aldanýþýndý ve hayata hayat sandýðýn göç maðduru göklerin ýssýzlýklarýyla bir aniden susuyorum güz oluyorum birdenbire sesimde filizlenen nafile çabaya yazlarýmda saçlarýnýn kývýlcýmlarý kül mevsimsizliðime uðrama...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.