YAPRAKLAR VE BEN Yamaçlarým sarardý artýk güneþ görmüyor beni.. Hem aðaçlarýmda soyuldu sevda gitti gideli Kervan kalkmýyor artýk içimde ki eller den.. Þimdi hazan mevsimi ve ben terki diyardayým artýk..
Senden bana kelimelerdi sadece gelen. Onlarda kahramanlarýmdý benim Güldüren düþündüren ve de aðlatan. Ama en çokta özleten..! ..caným dedirten..
Nefesindi her gece bana deðen. Telefonun bir ucundan koþan kelimelerindi. Her caným demen içimi kavururdu Alýþmýþtým ya;keþke hiç çýplak býrakmasaydýn dallarýmý....!!! Þimdi son bir yaprak kaldý sevgilim Adý var onunda gözlerimdeki telaþ gibi bir þey.. Ya da dudaklarýmda ki küçük bir þelale.. Ýþte o yüzden düþmüyor... Adý aþk ya düþmüyor iþte..!!!
Hatice Nilüfer Karataþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
gaybana geceler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.