şizofren infak

.düþlerini uzat bana
kendimi kýracaðým..
boynuna sapanýný asmýþ kuþlara dalan çocuk
bir romanda seviþmeden önce,
seç bir yýldýz al koynuna nasýlsa kaydýracaðým..
kuraklýða uzanýyor sancýlý yaðmur
bir piþmanlýktan baþla susmaya
yutkunarak okþa karanlýðý,
bir kuþ demine seker, mahcup bir gece turuncuya döner..
kendi naaþýnýn gassalý olan yüzünü yýkarken aðlamamalý
unutmamalý kendi hikayesini terkeden rüzgarý..
mýrýldan ve sus;
nisyan, ýssýz bir yerde çiçekleyip büyütürmüþ aþký!
böyle böyle boynumuz taþa kesmiþ çocuk,
artýk iç güveysi bir sýzýdýr serçe sesleri karanlýða...
bütün isimlerimi döktüm geldim kapýna
hadi be
benimle bir rüya avlasana!

sabahtan tanýþ bir heyecandýr karanfil kokusu
ve göz deðince susturabilir mýsra keskinliði,
dur çocuk, geçiyor önümüzden
buz tutmuþ mektuplardan firari
eski bir fotoðraf yahut sayfalara sinmiþ gül yapraðýnýn kurusu..
silkelendikçe aðýyor gece
bense çocuk siyah bir bebek gibi aðlamak istiyorum
grinin riyakarlýðýna ve ellerine..
þimdi çocuk tam þimdi, yakýp mektuplarý tekrar tekrar
bir esmer açlýðý ellerinle karalasana..
Sosyal Medyada Paylaşın: