bir elim gökyüzüne matemler yazarken sol elim yüreðimin üstünde nefesimi tutardým acýlar da susar belki
gece yarýsý halindeydim hep derinlerde ateþ rüyalarým bile kasvet içimde bir martý aysýz denizlere mahkum dermansýz yanlarýyla yalnýz konuþacak kimsesi yoktu belki
hüzünlü geceler sonrasý aydýnlýða türküyle uyanýrdým ismini bilmezdim ama sana dair ezgiler vardý dudaðýmda aðaçlarla söylerdim, bulutlarla, kuþlarla bir notanýn kanadýndan sana uçardým belki susardým sonra sesini beklerdim sevdaya dair söyleyeceklerin vardý belki
çok bekledim bakýþlarýndan tanýdým seni adýn hasret yorgun ama tutkulu yüreðimde öyle birikmiþ ki aþk avuçlarýna dökülmeme izin verirsin belki tam zamaný gözleri yaþamanýn kýþ geliyor üþümenin tam zamaný gülüþün güneþi üfler belki yaðmurda ýslanmanýn tam zamaný bulursam yüreðinde bir sýðýnak teninle ýsýtýrsýn belki..
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.