Yürüdük...
Varlýðýma gýpta ederken baþkalarý,
Yalnýzlýðým ve ben yürüdük...
Koyverdik ulu orta acýlarý...
Sonra ansýzýn bir ses!
Sorgusuzca yaðdý yaðmur...
Yanaðýmdan akarken bir damla,
Takýlý verdi sualsizce bir çukura...
Güldük...
Çocuklar gibiydik her þeye inat...
Ýçimdeki sevinç ve ben...
Üzerim sýrýlsýklam,
Yüzümde hâlâ sana dair bir anlam...
Düþündük...
Saçlarýma yansýyan aklar tebessümün olamazdý,
Düþünen bir adam fevri düþüncelere kapýlamazdý...
Sustu...
Ýçimde hissedilen o yürek sustu...
Anladýk...
Ayak bileðimize kadar yaðsada yaðmur,
Karþýya geçecek bir taþ her zaman bulunur...
O dakka o an...
Ýçimdeki sen ve ben...
Son kez bakýþtýk...
Ve iþte o an...
Anladýk ki ayrýldýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.