Bir kahýr perdeledi susturulmuþ sevdamý
Kararmýþ anýlarýn sýrtýnda ecel mi var?
Hak etmedi mi dersin geçmiþ zaman idamý?
Bu suçun arkasýnda yaren mi var el mi var?
Âminsiz dualardan aþk dilendin ey gönül
Hasretin kundaðýnda çok belendin ey gönül!
Vuslatýna söz vermiþ kurbanlýk dileklerim
Veda etti sessizce dumanlý gecelerde
Ýmkânsýz olsa bile umut ile beklerim
Adýný sayýklarým ak düþmüþ hecelerde.
Kaybolan selamýna gönül koydum ey gönül
Yataðýnýn baþýna bir gül koydum ey gönül!
Yarasý kabuk tutmuþ anýlarý kanattým
Tuz bastým üzerine ezdim yaktým kavurdum
Tatmadýðým acýyý bu gece yine tattým
Recmettim gülüþümü küllerini savurdum.
Kan demledim içimde alýp içtim ey gönül
Yaðmursuz meralardan çile biçtim ey gönül!
Eyvahým yýkanýrken toz ve boran içinde
Çarmýhlara gerilmiþ bir sevda taþýyorum
Duygularým yenildi öfke de bitti kin de
Anýlara saklandým seninle yaþýyorum.
Kan kokan ninnilerle düþe daldýn ey gönül
Uçup gitti her þeyim bir sen kaldýn ey gönül!
Ýçimdeki bu deprem yalnýz senin eserin
Fay kýrýldý ruhumda sekiz on þiddetinden
Uçurumlar açýldý önümdeki yar derin
Yýkýldý bütün dünyam sunduðun afetinden.
Ne haldeyim diyerek etme merak ey gönül
Huzur ile yatayým rahat býrak ey gönül!
Afet Ýnce Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM