AVŞAR ELLERİNDE BİR CAN KALDI
Bir uðurlu yüzük,bir de fruze taþýydý boynumdaki kolye .
Tenlerimiz arasýndaki tek þahitti onlar .
Oda yoktu cam yoktu,ses yoktu.sen yoktun ben yoktum.
.Bütünleþmiþ bir ruh vardý aþk deryasýnda yüzen.
Bir büyüydü sanki çevreleyen bizi, Bir nefesti nefeslerimiz.
Tavan bembeyaz bir gökyüzüne dönüþmüþtü, Yatak yeþil bir çimene.
Bahardý sanki yüzümüze vuran rüzgar. Sýcaktý; yaktý geçti kavruldu bedenler.
Yanýk kokusu çabuk çýkarmýþ derler ya.
Kokusu çýktý ayrýlýkla aþkýmýzýn.
Bedenler buza döndü bir süre sonra.
Nefes kesildi konuþma bitti. Can candan çýktý gitti.
Herkes kendi dünyasýnýn parçalarýný toplamaya çalýþýyor þimdi.
Birimizin parçalarý yanýbaþýnda .Birimizin ki çok uzaklara savrulmuþ .
Toplamak zaman içine yayýlmýþ.
Çok zor onlarý tekrar bir araya getirmek.
Çok zor tekrar bir bütüne dönüþmek.
Kalp kýrýklarý elimi parçalýyorken,
Çok zor hayata tekrar baðlanabilmek...
Asyacan-Nermin Devrimci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asyacan-Nermin Devrimci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.