Kördüğüm Gece

En güzel gündüz, en güzel gece benim,
Döner dolaþýrým, viran þehirleri.
Harabým sana, haraba müpte’layým;
Tiryâkinim, gel de gör yalnýzlýðýmý..

Batan gün akþam, gece sokak gibi dar.
Köhnemiþ çatýlarda, yaðmurun sesi..
Evlerin saçaklarý, yalnýzý sarar.
Tükenen günün, þafaklar son nefesi..

Cadde kalabalýk, hava hafif ýlýk,
Ansýzýn durur, gündüz kanat sesleri.
Gecenin sesinde, her taraf karanlýk;
Siyah beyaz, gündüzün son ýþýklarý..

Neyi sevilir karanlýk gecelerin ?
Yaðmur düþünce, topraða üþüþünce.
Susuk taþ, susuk gece, susuk seslerin;
Efsun buluyor gibi geceler, önce..

Ne geceler var, bilir pembe gülüþler,
Gün gece oldu, gün katrana boyandý.
Sular sarardý birden, yandý kandiller;
Akþam vaktinde, tenha yollar daraldý..

Gökten yýldýzlar düþtü, geceler sim sim !
Düþen yýldýzlar, sanki baht böcekleri !
Iþýk yaðar, sulu sepken, dilim dilim !
Yaz mevsiminde açar, kýr çiçekleri..

Bu ne bitmez gece, su götürmez gerçek !
Gün seher vakti, pembe feracesinde.
Nereye istersen, oraya doðru çek;
Bende olmayan gece, sorarým nerde?

Bir girift suâl gibi, gece rengârenk.
Donup kalmýþtý, kaldýrýmlarda gece.
Nerede tükendi gece, nerede renk ?
Sorarým nerde, kördüðüm oldu gece?..

Eylül 1998


Erkan Arslan

erkanxarslan@hotmail.com

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: