İki Kardeş Kırmızı

//iklimini gözlerine bandýrma
baþka bir edayla gülümsüyor þehir o zaman//

yükseðinden baktýðým denize býraktým kendimi sanki
tuhaf bir harman rüzgârý ile kapattým gözlerimi
uçurum kuþlarý gibi kondum parmak uçlarýna
iki kardeþ kýrmýzýyý çaldým yüzünden çaktýrmadan
sonrada batan güneþe gizlenerek okþadým
gülgün bir baðban kýrýðýný
hayatýn göðsüne sürdüðüm ellerimde
nazlý bir bahar rahiyasýnýn kokusu kaldý
býrakýn
deðiþen talihin huzurunda yayýlsýn canözüm artýk
nasýlsa
aklýmdaki üç harfli duygularýn adý utandý


filizlenmiþ kirpiklerin kýlýç gölgesinde parýldayýnca siyah
arsýz renklerin altýnda sýrnaþan þimþeðe benzedi beyaz
ve tebessümlerle doldurulmuþ tatlarla peteklendi her yer
ne demeli nasýl söylemeli
öyle bir zaferin sarhoþluðunda semazen dönüyor baþým iþte
gitmek için geldiðim merhamet pembesi bir kucakta öylece
bilmeden uçsuz bucaksýz mutluluklar çoðaltmýþým


þükrünle sabrýma dizgin vuruyorum rabbim
geçmiþin derinliðinden yüze vuruyorum kendimi
bileðimden zincirlerin izini
yüreðimden kederlerin yüzünü
bir hoþgeldin kelâmýyla ardýma süpürüyorum
sýrlý bir efsunla göðsümü delsin bu tatlý hicran
dolunayý omuzladým gidiyorum



Faruk Civelek


Sosyal Medyada Paylaşın: