mutlu musun karanfil baþýný nazlý nazlý öne sallayýp dudaklarýný büküp, gözlerini kýsýp gamzelerine gül konduruyorsan anladým sen mutlusun…
ne zaman aðlasan bilirsin bende hep bir þeyler eksilir mesela taþ üstünde taþ kalmaz yýkýk bir kentin enkazý gibi sýzým sýzým sýzlar kemiklerim… ne zaman sussan gamlý baykuþ misali gelir tüner kederlerim
var mýsýn karanfil dilek tutup daðlarýn tepesinden uçuralým belki bir kuþ kanadýnda gözümüz olur taþ atýp, durgun sularý dalgalandýralým belki bir martý gözünde okyanusumuz olur boþuna kýkýrdama karanfil mýzýkçýlýk yapanýn sevdiðini el teknesini su alsýn…