Sevebilir miydim seni kendimden çok, Görmeseydim ruhunu aydýnlatan ýþýðýn þavkýný… Eritebilir miydi gönlün tüm acýlarýmý, Teslim etmeseydim benliðimi özüne… Ne gam ki ölümden önce çaldý kapýyý ayrýlýðýn, Yokluðunun acýsýný yaþayamamak varmýþ kaderde… Dilsiz bedeninin önünde diz çöküp aðlamak, Hasretim oldu ardýndan gözyaþý dökerken. Konuþ ey vefasýz, nereye sakladýn sevdamýn büyüsünü Ve nasýl bakarsýn þimdi el gözlere ben gibi… Rüzgârlara düþman olan gönlüm haykýrýr gizli gizli: Ýstemem artýk getirme kokusunu yabancý sevdalýlarýn.
Serap DEMÝRTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.