"Uçtu güvercinim uçtu...Gidiyor" diye
Ýçin için aðlýyor þehit babasý...
Anacýðýn dizlerini vuruyor
Saçlarýný yoluyor
Bir aðýttýr tutturmuþ
Tüm yürekleri yakýp deliyor
"Kýnalý kuzum gitti.
Ben kime kýnalý kuzum derim þimdi" diye...
Feryadý figan içinde inliyor
Gözleri sel tufanýna dönmüþ aðlýyor
Þehidim, yiðidim, aslan parçam
Can parçam...
Buna can mý dayanýr ?
Göklerden sanki bize
Ellerini sallayan
Öpücük gönderen
Ben yüce huzurdayým
Artýk emin ellerdeyim
Ve de cennetimdeyim
Der gibi...
Albayraða sarýlý tabutun içindeki naþýn...
Rüzgarda dalgalanýp süzülür gibi bayraðýn...
Yarabbi sen ne yücesin?!...
Canlar dayanmayan bu acýda bile
Sevgiyi öne çýkarýyorsun...
Taþ olmuþ katil yürekler
Eðer bizi, bu tabloyu
Bu seranadý seyrediyorlarsa utanmalýlar
Korkmalýlar
Ýnsanlýklarýndan dehþete düþmeliler...
Ýþte sevgi bu...
Sevginin gerçeði bu.
Bunu öðrenmeliler.
Ýnsan olmayý tatmalýlar...
Yoksa insaným diye yeryüzünde dolaþmasýnlar.
Bu vahþet abidesi kiþiler
Önce içlerindeki canavarý öldürmeliler
Sonra insanlýðý yaþamalýlar
Ve bu sevgi selinde boðulmaya razý olmalýlar.
O zaman belki silahý atarlar ellerinden...
Belki o zaman vicdan denen yüce olgunluk
Yüreklerinde yer alýr
Sevgi de yüreklerine konuk olur...
Yoksa heyhatttt... Heyhat ki ne heyhat.
09.08.2011
Suat TUTAK
(Garip Þair)