Dokuz ay olmus sirtimi yasladigim karli daglarin vadisinden akmayisi meltemin icime Üc ceyrek yil olmus ben asvalt olali hayatin yogun trafigine Koca bir ömür denebilir yani benim ölümüme!
Dokuz ay tasinan bir cocuk karninda annesinin Dokuz ay gecmis üzerinden cocugun nesesiz gülümsemelerinin Üc ceyrek yil yani kanamasi, kirilmasi, gömülmesi kalbimin Koca bir ömür de denebilir yani hayatima benim!
Bir cocuk gömüldü o verimli topraga ve kücücüktü, Boncuk boncuk bakiyordu gözleri; belli ki cok üsümüstü Bir yaz ayiydi ama neredeyse donmustu gözleri Ve duyanlar söyledi; buz gibiydi o son sözleri
Hoscakal diyemedi kimse garip oglana! Cünkü cocuk bir ders verir gibi yummustu gözlerini hayata Umuduna aglama der gibiydi hali Zira hoscakali bilmemis cocuk, bilmemisti hos bir cakkalligi belli ki!
Ölümüm o cocukla ayni gün olmustu Hissediyordum yok olusunu ruhumun Koca bir dag göctü bir orman yok oldu Ceylan ne yapsindi; urkek ve yorgundu
Hissediyordum, planlarim o dag gibi cökmekteydi benim de Üstüme ufalandi hayallerim; üsüdüm
Yalniz kaldim
Sordum var misin diye Sen yoktun! Kimisi hep var oldugunu söyledi Varsan da orda degildin
Hayallerim yagarken tepemden asagi, bakarken görmez gözlerim Dökerken kupkuru gözyaslarimi derinlere sen varsan da burda Ben görmedim Hissettim zaman zaman; Ama göremedim
Kupkuru gözyaslarimi dindiremedim, derdimi dinletemedim Sadece döktüm onlari senin ugruna Istedim en azindan ufalanan üstüme hayallerim Yapissinlar gözümün yasiyla yoluna
Kalbim hasta oldu; cok sulu göz kan agliyor her gün damarlarima Biliyorum evet doktora da gittim! Anlayamadi onlarin en bilgin hali bile Bir seyin yok senin dedi Icimden tek verebildigim cevap hakikatten de "bir seyimin olmadigi" idi
Ondandi biliyorum evet; Cokca seyimi kaybettim belki ama "bir seyim" cok canimi acitti!
Ve toz duman oldu hayaller; Ruhum toza karisti sözler bosla evlendi mutlu mesut yuva kurdu kalbim evlatlik gitti duygu fakiri bir bedene Ama söz verdi; hep yazacak damarlarima hep kan aglayacakti mektubunda! Evlatlik hic bilmedi ki o gittikten sonra damarlar terk etti bedeni Duymuslardi cünkü dünyayi bilmem kac tur dönebileceklerini!
Ellerim acik avuc kaldi dönük yüzü Rabba, ama tirnaksizdilar! Eller hic utanmadi bundan Cünkü biliyorlardi bazi "eller" günahkardi, onlarsa sadece tirnaksiz. Tamam belki "sadece" degildi ama en azindan degildi de sevapsiz
Tirnaklarimi ise topraga caktim orda kaldi Onlar da hakliydi etle tirnak hic birbirinden ayri kalir miydi?!
Kokun gitti; burnumun da isi bitti bedende Cünkü o koku haric her sey yalan ve bos kokuyordu Bir gün bir cicek vardi umutla acar polenlerini ariya verirdi Ari öldü cicek soldu misali oldu; kokun gitti burnum öldü!!
"Canim bugün de görmesem, sarilmasam isyan edecektim" deyisinden sonra sesini duymayan kulaklar istifa ettiler, o kadar dedim grev yapin istediginizi alin diye olmadi. Hükmeden istedigi sesi kulaga vermedi. Onlar da sana hasret bicare ac susuz ölüme terk edildiler
Saclarima gelince, onlari da tirnaklarimla biraktim Tirnagim üstündeydi topragin, saclarim altinda sense hep aklimda...
Hazmettim sevgini ötesi gelmeyin devri durdu daimin Her bir parcama yaydim sevgini. Belki ben gittim. Belki ben de yokum. Feshettim bedenimi ama asla göndermedim yitirmedim bana mirasin sevgini...
16/03/2011 Carsamba- Saat 05:20 Sosyal Medyada Paylaşın:
gafilmahbub Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.