kuþkusuz anne bakýþlarý gibi su içen güvercinlere duyarlýyým yaþamdan çok þey istemeden geçiyorum evlerin arasýndan küçücük bahçelerde beklentisiz ikindi sohbetleri zaman ne durur ne donar ama sen aþabilirsin süreði
önlenemeyen bir kendini hýrpalamaktý baþkasýna verdiðin hafta içlerinin uçuculuðunda düþünmeyi unuttuðun ama kalýcý hayata gizli bir ur gibi yayýlan dudaklarýmýz gün sonlarýna kör birbirimize mahkum birbirimizden tecridiz kýsa ama yoðun anýlý
orman gürültülü bir aðýrlýkta sýr gibi arzularken teninin sorularýný yüreðimi horlayan daðdaðasýyla kendine düþkün kalabalýklar yapýþýr yakama o an ve o ana çok benzeyen diðer anlarda...yanýtlarýmda kendimi kaybederken tenlerimize güneþin deðmesidir þimdi en özgün özgürlük birbirimize öðrettiðimiz
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.