EYLÜL

Yýldýzlar yaðýyor gökyüzünden
Iþýl ýþýl oluyor her taraf
Tanrý’’dan haber getirir gibi
Korkak gözlerle bakýyoruz
Olan bitene.

Ellerimizi uzatamýyoruz
Uzatsak da yýldýzlar kayýyor ellerimizden
Ürperiyoruz Eylül’de
Yapraklar dökülmüþ
Dallardan elveda dercesine
Sanki toprak renk deðiþtirmiþ
Kurumuþ dað çiçekleri
Ölü bir hayatýn resmini gördüm
Eylül’de.

Sýcak deðil kalpler
Hava daha soðuk
Alýp baþýmý gitmek istiyorum
Eylül’de.
Çantamý elime alýp veda etmek istiyorum Tunceli’ye.

Yaþlýsýna karagözlü gencine
Karanlýk Pülümür vadisine
Soðuk Munzur suyuna
Þöyle bir bakmak
Ayaklarýmý ýslatmak
Bir avuç suyunu içerek
Veda etmek istiyorum Tunceli’ye.

Dostlarýma sarýlmak
Bir daha görüþmek üzere demek istiyorum
Unutmadan hiçbir anýyý yüreðimde
Saklamak istiyorum
Yýldýzlarý yakalamak
Son bir nefes çekip ciðerlerime
Zeytintepe’den selam vermek istiyorum güneþe
Ayrýlmak istiyorum Tunceli’den
Eylül’de geldiðim þehirden
Sevgimi býraktýðým dostluklar kazandýðým
Sevgiye sevgi kattýðým güzel þehirden.

2007.OSMAN ÖZTÜRK
BAKRAÇ ÞÝÝR KÝTABIMDAN...


Sosyal Medyada Paylaşın: