Sen giderken kar yaðan ruhumda ayak izlerini unuttun Ne kar yaðdý sonra, ne güneþi gördüm gittin gideli Ayak izlerin silinmedi hiç Hep ayný ýsý Hep ayný soðuk yani...
Sen giderken hep ayný hýzda koþtum ben Ne kadar geldiysem arkandan o denli uzaklaþtýn sen
Hiçbir þikayetim yok ruhumu býraktýðým yerlere dönerken Yoruldum koþmaktan Bana bu acý çok!
Sen giderken ardýndan koþuyordum Koþtuðum kadar uzaklaþýyordun Ve ben hayal kuruyordum; sanki yanýmda yürüyordun... Bir gece vakti baþkasý sana dokunur dokunmaz bir anda kayboldun
Gidiyorum Yoksun artýk çünkü gelemem ardýndan aðlamýyorum gülmüyorum Güneþler yaratmayý düþünüyorum ruhumun zirvesinde yaðan karlarý eritsin diye Ayak izlerin silinsin diye...
Seni baþkasýnda býrakmýyorum sen baþkasýnda kayboluyorsun... Sosyal Medyada Paylaşın:
ikamil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.