Bir aþk hikâyesi olamadý bizimki. Ýzin vermedin ki. Çünkü aþk hikayeleri mutlu sonla biterdi. Sen son verdin, bitirdin ama mutlu edemedin. Baþkasýyla mutluyken sen, ben her þarkýya aðlamakla yetindim. Hani derler ya “Elimde bir fotoðraf…” Bende de bir fotoðrafýn var. Arada bakýp dertleniyorum. Senden kalan tek somut hatýram o. Gerçi korkuyorum bakmaya. Bakarken ölürsem falan, Açýk kalýr annem görür kýzar. 2 yýlýmý aldýn benden ve ben neler neler yaþadým o süre zarfýnda. Kimler geçti ömrümden hiç biri sen gibi deðildi. Bir tanesi kaldý hâlâ deli gibi severim onu herkesten daha çok. Senden bile. Ama gel gör ki seni de en az onun kadar seviyorum. “Aptalsýn!” diyorlar bana. Ne yalan söyleyeyim, öyleyim. 2 yýlýmý ‘heba’ ettiðim ‘sen’ için, 1 yýlýmý ‘feda’ ettiðim ‘o’nu býrakýverdim. Uzun zamandýr akmayan, akýtamadýðým gözyaþlarým sayende aktý. Mutlu etmiþimdir seni. Dalga geçecek birini buldun ya hani. Ama beklemezdim bu kadarýný. Öðrendikten 1 gün sonra baþkasýný bulmaný. Beklemezdim. O kadar hayvan deðildir dedim. Yanýldým. Ama en azýndan düþünceli davrandýn. Kýrdýn ama ‘istemeyerek’ kýrdýn. Bunu söylediðin an zaten yýkýldým. Artýk korkuyorum senle ilgili þeylerden. Sana baktýðým an doluyor gözlerim. Kaçmak istiyorum bulunduðun yerden. Ama kaçamýyorum baðlýyým sanki sana. Ya da sen çekiyorsun inadýna. Ýnat demiþken bir de þu takýldý aklýma: Neden hâlâ gülümsüyorsun bana? Neden hâlâ konuþuyorsun benimle? Neden daha çok açýyorsun yaramý? Neden aðlatýyorsun gülüþünle? Benim gözyaþlarým senin ilacýn mý? Belki de gerçekten aþk hikâyesi oldu. ‘Karþýlýksýz’ aþk hikâyesi… Platonik deðil, karþýlýksýz. Platonik olmak onun sana olan ya da senin ona olan aþkýnýn bilinmemesidir. Sen biliyorsun. Umrunda mý? Karþýlýksýz aþk ise deli gibi sevdiðin, Yýllarýný verdiðin insanýn sana bir sevgi pýtýrcýðý bile beslememesidir. Karþýlýksýz seviyorum, karþýlýksýz aþkla seviyorum. Umrunda mý? Sayende hikâyemizin kötü kraliçesi oldum. O kaþarý ise pamuk prenses yaptýn. Yaptýn da ne oldu? Onun cüceleri pek mi sevdi seni? Kendin prens mi oldun? “Öylesine bir kýz. Prensliðim duyulsun yeter…” mi dedin? O kaþardan prenses olacaðýný düþünmüþsün belli. Ama unutma Pamuk Prenses bir masaldý ve o mal anca masalda prenses olur. Gerçi o kýzý hangi masal kabul eder bilemem. Ben sadece duygularýmý döküyorum. Sonumuz Titanic gibi diyeceðim, olmayacak. Jack ve Rose da kavuþmuþtu sonuçta. Yeni bir hikâye miyiz sence? Kýz asla kavuþamaz sevdiðine, Ve sonunda ölür. Bu mudur sonumuz? Öyle olsun be sevgilim. Biz ‘aþk hikâyeleri olmadan da’ mutlu oluruz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asli.maNga.Sezen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.