Ey Gönül!

Ey gönül!

Nerden nereye gidersin?
Yaþayacaklarýn,
Ne anlama geldiðini,
Öðrenmeden,
Nereye uçuyorsun gönül!
Sev ve az da olsa ses ver...
Durmak o kadar mý zor?
O kadar mý?
Çekinilmez.

Ey gönül!

Agorafobi olmak istemiyorum.
Sensiz ben bir idiotum.

Ey gönül!

Sensiz ne yaþamak
Ne de
Yaþlanmak ister bu can,
Bu hayal kýrýklýðý...
Dallarým,
Susamýþtý yokluðuna...
Hayaller mekik çekiyordu,
Mahþer hütopyamda...
Sensiz ölmek istemiyordu,
Bu kefen,
Bu can...
Sadece sen vardýn,
Anarþik kalbimde...
Sadece sensiz olmamaktý,
Bütün nedenlerim...
Sadece,
Sen ile hayallerimi kurmak istiyordu,
Bu gönül....

Ey gönül!

Toprakta kaybettiðim tüm yalnýzlýðýmý,
Sana bahþetmek isterdim.
Seni sen olduðun için severdim.
Sen!
Bir gece vaktinde,
Yolunu kaybetmiþ,
Bir kayýk gibi düþünürdün.
Ben ise;
Kukla gibi seni süslerdim.

Ey gönül!

Gözlerin, gözlerimi tutuyordu,
Sen!
Gözlerini býrakmam için çýrpýnýrdýn,
Ben ise;
Kör oldoðumun farkýnda olmadan
Tozpembe görmeyi tercih ederdim.

Ey gönül!

Nerden nereye gidersin!
Neleri neye mal edersin.

Ey gönül!

Býrak artýk bensiz günleri...
Býrak yalnýzlýðý...
Býrak kaybettiðin günleri...

Ey gönül!

Ýstanbul kadar muhazam.
Ýskenderun kadar derin,
Kalbim kadar ferrah ol artýk...

Ey gönül!

Hayat,seni sürmesin!
Sen hayatý pervane et
Arkandan...

Ey gönül!

Bütün dertlerini,
Bulunmayacak kadar uzak,
Bir kutuya býrak...
Sensiz kalsýn bütün nefesin...

Ey gönül!

Sensiz olmaz derim
Bu hütopyada...
Nedensiz olmaz bu dertlerim...


Sosyal Medyada Paylaşın: