Kayıp Çocuk
Biz pembelere yazdýk dudak ýsýmýzý
Az ýslatmadýk seherlerde
Gözyaþlarýmýzý gömeli yýllar oldu
Beklemeyi gözlerimize astýk
Ve bekledik býkmadan usanmadan
Masallarýn satýr aralarýnda býraktýk
Bir türlü çýkaramadýk aþký sandýklarýmýzdan
Ne Romeo olabildik ne de Juliet
Aslýnda biz, biz bile olamadýk
Bazen istediðimiz renge boyadýk gözleri
Bazen derinliðine daldýk
Çoðu defa bulduk dedik, sevindik, haykýrdýk
Yalandý bulduklarýmýz arayýþýmýz gibi
Aslýnda kendimizi bile bulamadýk
Garip bir olgu sorgular
Tek suçlusu boþluktu yüreklerimizdeki
Bir türlü dolduramadýk
Gönül yanlýþlýðýmýzý arayýþlarýmýzla süsledik
Çok aðýrlaþtý her geçen gün
Kaldýramadýk
Paylaþtýðýmýz geceleri gece yaþadýk hep
Günün yarýsýný hayale peþkeþ çektik
Kelimeler uçuþtu meltemlerde özenle
Sustuk
Bazen somurttuk sebepsiz
Bazen güldük
Aslýnda, aslýnda ne aradýðýmýzý bile unuttuk
Kendi Peter Pan’ýmýz olduk düþlerimizde
Gerçekte olmayan ülkeyi aradýk
Mýsra olduk, þiir olduk, bestelendik güfte olduk
Ne gözlere bakmayý baþardýk ne bakýlmayý
Elimiz baþka el tutarken bir omuza yaslandýk
Korktuk gölgemizden her karanlýkta
Kendi içimize saklandýk
Aslýnda kayýp çocuk bizdik aradýðýmýz
Ne bulduk ne bulunduk
Labirent sandýk kendi yüreðimizi
Biz
Biz inanýn iþte tam orada kaybolduk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.