BEKLERKEN

Ufukta güneþin battýðý anda
Gönlüme doluyor sonsuz bir hüzün.
Semada oluþan pembe þafakla,
Gözümün önüne geliyor yüzün.

Ayrýlýk acýsý çok büyük elem,
Anlamaz halimden kime söylesem.
Güneþim olmuþtun her zaman benim,
Yaþanmaz oldu yâr sensiz bu âlem.

Elimde resminle, yüreðim üzgün.
Beklerken seni ben burada her gün,
Döneceksin diye his var içimde,
Hataný anlayýp elbette bir gün...

10.03.1992
Erman Ulusoy
Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın: