bakmayýn öyle saf saf yüzüme
uzaydan gelmiþ gibi
bazen bir delinin kuyuya attýðý taþý çýkarmaya çalýþýrken
bazende akýllýlarýn taþlarýný atarým kuyuya
yaratan deðil yaratýlaným çünkü
eteklerime tutunan çocuk yanýmý görürsünüz
en kahpe bakýþlarýnýzda
okuma yazma bilmeyen
köy kadýnýndan beslendi damarlarým
topraða aþýk adamdý
baba dediðim
bakmayýn öyle saf saf yüzüme
uzaydan gelmiþ gibi
elimde avucumda ne varsa daðýtýrým
hiç yalnýz oturmadým ki
bulgur pilavý-tarhana çorbasý olan sofraya
dokuz diz yan yana
bir tasa dokuz kaþýk
ayný anda
þimdi
her yeni giydiðimde elbisemi
gözlerimden ayrý
tüm hücrelerim güler
ikinci el elbiselerde geçti de
küçüklüðüm
bakmayýn öyle saf saf yüzüme
uzaydan gelmiþ gibi
ani fýrlamalarýmdan korkmayýn
sesimdi duyurmak istediðim
kolay mý kalabalýðýn arasýnda ömer olmak
ben hiç ebu cehil olmadým ki
Nilgün Kurt/Gümüldür
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.