AKLIMA DÜŞTÜN

Dokunmaya kýyýp da, sarýlýp koklamadýn
Saçlarýmý örünce, yine aklýma düþtün.
Gözlerine bakýnca, yürekte saklamadýn
Güllerimi derince, yine aklýma düþtün.

Yollara sabýrlarýn, taþýný diktiðimiz
Gönüller tarlasýna, sevdâlar ektiðimiz
Sararmýþ sayfalarda, kol kola çektiðimiz
Fotoðrafý görünce, yine aklýma düþtün.

Ben o yârle yaþadým, her þeyin bolluðunu
Bulur muyum bilmem ki, kaybolan kolluðunu?
Beraberken iþlenen, o aþkýn yolluðunu
Gölgeliðe serince, yine aklýma düþtün.

Onun hatýrý için, vurdum taþa kazmayý
Ben dünden unutmuþum, nazlý yâre kýzmayý
O rüyamda gördüðüm, o oyalý yazmayý
Ellerime verince, yine aklýma düþtün.

Sevmeyen sevgiliyi, sakýn hayýrla anma
Sen benim ol bitanem, n’olur ellere kanma
Her an aklýmdasýn sen, unuttuðumu sanma
Eller seni yerince, yine aklýma düþtün…

05/08/’11
Leyla ÞAHÝN GEVREK

Sosyal Medyada Paylaşın: