Tek kiþilik bilet aldým içime yolculuk yapmaya Yüzümün yüzünü görmeye Yüzümün yüzsüzlüðünü görmeye Ýçimin yüzünü görmeye Görebildiklerimin içini yüzmeye.
II
Tabii ki aþk taraflýdýr, tabii ki acýdan yana taraftýr, tabii ki yine kaybolacak bir buluttur, ardýnda yaðmurlarý bilen bilir sadece, ardýndaki çakacak þimþeði ve tabii ki güneþi de.
Yani asýl olan, toprak kaymasýný önlemek için yamaca bol bol umut ekmektir, topraðýn köklerini güçlendirmek için, yani içimizdeki erozyonlarý ihanetlerin en az oranda tetiklemesi için...
Çünkü hepimiz biliyoruz ki , öyle ya da böyle, doða herkese en az bir defa ihanet hakký sunmuþtur, yaþayalým da, yine gerçek olanýn aslýnda kendi kendine gülümseyen bir çiçek olduðunu anlayalým diye... Kökü baþka bir çiçekle karýþsýn ya da karýþmasýn, kök tektir. Kök biziz...
III
Yay’ýndan utanan ok, Yine de üzülmez mi, Fýrlatýlýrken bir elmanýn çürüksüz kalbine.
Cümlesinden utanan bir sözcük, Yine de üzülmez mi, Bir intihar mektubunun öznesiyken.
Ya ormanýndan utanan aðaç? Ya bedeninden utanan yürek ? Ya da bu nasýl bir kibirdir ki utanç kelimesi böylesine iþler deriye.
Oysa bilir herkes; Taþ olmazsa toz, Toz olmazsa da taþ olmaz.
Oysa bilir herkes; Karanlýðýn midesini yardýn mý içinden aydýnlýk çýkar.
Ýþte o yüzdendir ki; Mutsuzluk, mutluluðun içindeki çaresiz cenindir, Umutsuzluðun gürültüsüyle uyanan.
Ýþte o yüzden, Ne göz bakýþlarýndan utanmalýdýr, Ne kulak duyduklarýndan, Ne düþ yaþadýklarýndan, Ne de aþk sevdiklerinden...
IV
Umutsuzluktan duygularým çatlamýþ, çorak bir rüyada ne yetiþir ki hiçten baþka...
Yani biraz huzur yetmezliði iþte teþhis. Ýç kanama anýlarda baþlýyor, gitmek istemediðim derin bir kuyuda birikiyor umarsýzca.
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.