Öksüz yetim çocuklar, imrenerek bakarken,
Adaletsiz dünyada, asla mutlu olmadým.
Yaðmurlarýn altýnda yýldýrýmlar çakarken,
Acý doldu yüreðim yaþamdan zevk almadým.
Kimsesizdi yavrular, ölmüþtü anneleri,
Yýkýlmýþtý sellerde kerpiçten haneleri,
Haþlayarak yerlerdi, koçandan taneleri
Acý doldu yüreðim yaþamdan zevk almadým.
Çok yalnýzdý Fadime, okulu terk eyledi
Ana oldu kardeþe, mutluluk gark eyledi .
Kan aðlayan gönlüne, sevgiyi zerk eyledi
Acý doldu yüreðim yaþamdan zevk almadým.
Ana gibi þefkatle, kardeþe bakacaktý.
Geçim için koluna kirmaný takacaktý.
Yoksulluðun acýsý, paçadan akacaktý
Acý doldu yüreðim yaþamdan zevk almadým.
Safahata dalarak, zor günü unuturlar.
Haksýzlýðý örterek, parayla avuturlar.
Gönül baðý sararýr, sevgiyi kuruturlar.
Acý doldu yüreðim yaþamdan zevk almadým.
Bir tarafta lüks hayat, duyarsýz insanýmýz,
Düþünmeyiz kimseyi, artýk yok ihsanýmýz.
Çalýþmadan kazanýr, açýkgöz korsanýmýz.
Acý doldu yüreðim yaþamdan zevk almadým.
Zenginleri güldüren, dengesi bozuk dünya.
Karný açtýr fakirin, yine de kurar hülya.
Güvendiðin servetin, bir anda olur rüya,
Acý doldu yüreðim yaþamdan zevk almadým.
Ülkü Ahýska 6. Mayýs.2011
Fondaki resim kendi çaliþmam.
(Doðu Karadeniz de bir dað köyü)