Bazen mutluluðun tam ortasýnda gitmeniz gerekir. O koskocaman kahkalarýnýzýn ortasýnda bi acý çýkar gelir, Yenilmektir o, Gözgöre göre acý çekmek. Bile bile tutsaklýktýr ,bile bile ölmek.
Bazen gitmeniz gerekir en güzel rüyalarýn içinden, tüm hayallerinizi ardýnýzda býrakýp,canlar yakýp gitmek gerekir. Çünkü böylesi doðrudur. Belkide hayatýnýzdaki en acý doðru.
Kalbiniz ’dur’ desede sürükler sizi birþeyler. Bile bile atlamak uçurumdan, Ellerini,sarýlýþýný,kokunu sana ait sevdiðim onca þeyi býrakarak atlamak.
Mutlu ol bile diyemiyorum þimdi. Çünkü ondada acý çekiyorum. ’Mutlu ol’... ne kadar kolay,ama bir o kadarda ecel cümle. Nasýl olacaksýn ? Bir baþkasýnýn gözlerine bakýp, Bir baþkasýnýn ellerinden tutarken...
Peki ya ben ? Kaç kere daha ölmem lazým mutlu olmam için ?
Kaç yenilgi daha ?
Sabiha Çýtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sabiha1912 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.