gökyüzünden, ayýþýðý ile gölgen düþüyor üstüme, gecenin ayazýna hiç aldýrmýyorum, gecelere yansýyan hayali balkýþlarýný, ýslak ýslak yakýyorum...
bulutlarýndan, akçakýraðý yaðýyor, sabahcý umutlarýma. yaþamanýn küflü çarkýnda, akan suyu kesilmiþ deðirmen gibi, bir görsen þeklim þemailim. oysa yönümün neden sana, çevrili olduðunu sorduðum, cevapsýz bir þýksýn hala.
hani, zaman zaman, kendini sýnýrsýz salýveren, seninle özgürlük istiyorum, diye baðýran, isyancý eylemci, bir deli deðilmidir, seven...
bak iþte, yine sana dalgýn, yine sana derin düþtüm. oysa uzaðýmdan çok yakýn. yitik limanýma hüzün yüklü, hasret gemisi olur yanaþýrsýn. karþýmsýn, bana doðru hayalinle, bulanýr bakýþlarýn. susturuyor oy, o sensin, s....... e...... s....... l........ i........ sessiz boðan.
ifade veriyor yaralý gözlerim, sevdana batýk, sevdadan yana yatýk. sen eþkalimi kovala senden, beni böyle uzaklaþtýr. ve desen ki, yarýnlar öyle istiyor, sen bir bende, sen bil. bütün zaman söylüyor, sana tutuklu yürek, hiç deðiþmiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.