KOZA

Gölgesi sabýrsýzlýkla yürüyüþe çýkmayý bekliyordu bir kenarda

Bir türlü yüzleþemedi vedalarla...

Görmezden geldiði o son; burnunun ucuna dikilse bile.

Ýster istemez ördü inziva kozasýný.

Yeni bir ben için eskinin kuruyup solmasý gbi...

Ne yöne giderse gitsin içinin derinliklerindeydi yolculuk.

Titreyen kirpiklerinin arasýndan anýlar süzüldü sallanarak

Henüz havada kaðýda dökülmemiþ sözcükler asýlýydý

Oysa o ucu kýrýk bir kalem gibi yazamamýþtý hiçbirini...

Yitirdiði ; bazende yanlýþ yere koyduðu bir yýðýn þey gelip geçti aklýndan.

Kendini parçaladý önce...

Sonra uyumlu bir biçimde yeniden bir araya getirilmiþ ,aydýnlanmýþ hissetti ruhunu..

Yýllar törpülerken çok deðiþmiþti yaþama bakýþ açýsý

Dikene bakýp gülü; geceye dalýp gündüzü düþündü umutla

Çözdü o an vesvesenin kördüðümlerini...

Ve ...bir gün rengarenk kanatlarýnla...

Kelebekler kadar özgürdü...

Uçtu uçtu...

Masmavi göðe; günün limoni ýþýðýna,yemyeþil otlara;

Bembeyaz köpüklerle kýyýya vuran dalgalarý izledi mutlulukla.

Yüreði ilahi aþkla yanarken

Sonsuz sevgiyi ikram etmekteydi gülen gözleri


NEÞE KIZILYAR

can kalemlerden altýn damlalar

......................................................................................................

eskilerden kalma kýrýlmýþ düþünceler
olgun bir yüreðin tedavisinde artýk
kýrýlýrken yürek küçük kelimelerden
þimdilerde darbelerde gelse umutlu gelecekten
yenilikçi bir yürek takmýþ gögüskafesine
hiçbirþey için üzülmeye degmez
hayat ne kadarda güzel
gülmek nekadarda huzur veriyor insana..............mavi gözyaþlarý

........................................................................................................





Sosyal Medyada Paylaşın: