BU GÜN AYIN ONDÖRDÜ

BU GÜN AYIN ONDÖRDÜ
Sen, ben ve ümit.
Ve bir gün 78 baharýnda,
Ýstanbul’un Sanayi Mahallesinde.
Ve üzerimde Ýsmet Paþa Pazarýndan,
O eski lacivert takým.
Cebimde iki elektrod,
Ankaralý olmanýn verdiði rehavet,
Ve Þaþkýnlýk.
Yürüyorum.

Her taraf çamur.
Yanda bir kahve,
Ve Sen,
Sanayi kahvesini yeni öðreniyorsan,
Ve cebinde bir bardak çay içecek paran yok ise,
Ve bir þeyler üretmek duygusu var ise yüreðinde,
Ve ait olduðun sýnýf batýyorsa,
Yanmýþsýn sen be arkadaþým.

Coco’yu Kaðýthane yolunda buldum.
Cadde ortasýnda yatýp uyumuþ,
Yumruk kadar bir köpek yavrusu.
Kucaðýmda taþýdým Atölye’ye.
Biraz su,
Bir de kuru simit parçasý,
Dünden kalan.
Uyudu kaldý garip.

Ortaklar Caddesinde bir damdayým.
Gece 11 olmuþ.
Tüm saç kaplamýþýz bir çatýyý,
Oluk oluk,
Parlak parlak.
Ter den gözlerim yanýyor.
Dudaklarým tuzlu.

Elim yaralanmýþ kayan matkaptan.
Arif’in de gözünü kaynak almýþ.
Sýrt üstü yattým,
Mehtabý seyrediyorum.

Bu gün ayýn ondördü.
Ortaklar çaddesinde bir dam.
Arif, Coco ve ben.
Ve bir de tepsi gibi mehtap.
Dinleniyoruz.

Attila Bozglu-Eski Foça

Sosyal Medyada Paylaşın: