Gönlüm artýk sizinle deðil
Esip esip dilediðiniz yöne
Kýramazsýnýz rastgele,
’Eðil salkým söðüt eðil’
Rüzgârýmý ben seçerim!
Sokmam ruhumu cendereye
Yok öyle kolay kolay
Girmem kaynar kazana
Sýðmam hiçbir tencereye
Diþim küçük, düþüm büyüktür!
Var mý böyle yaðma, amiyane
’Üç kuruþa beþ köfte’
Kim dedi size beni deli diye
Çal çal oyna; ’Lâmbaya püf de!’
Düþbazým, düþ hýrsýzý deðil!
Siz çakalderesinde uyurdunuz
Geceleri ay çýkarsa, ulurdunuz
Acýmasýz domdom kurþunuydum
Domuzçukuru’nda mavzerimden
Düþ/ürünce tetiðimi beyninize inen!
Ne o; yoksa rahatsýz mý oldunuz
Geldim diye mi kaçtý uykunuz
Yok caným, sizindir çakalderesi
Sýk sýk gelmem; yoklarým belki
Þimdi rahat rahat uyuyunuz!
Mavzer benim, post sizin
Þimdi çekip gideceðim
Kanlansýn biraz keneniz, bitiniz;
Nasýlsa dönüp dolaþacaðý yer
Kürkçü dükkaný deðil mi tilkinin?!
Gidiþime üzülmesin sevdiklerim
Be(n)den ayrý olsa da gönlümüz bir
Açmayýnca kapýsýný gönüllerin
Harici hariçte, dahili dahildir
Ýçten kim çýkar, dýþtan kim girebilir?!
Þaban AKTAÞ
03.08.2011