Bir yaz akþamý... Ýþlendi arþ-ý alem Çizildi gözbebeklerime, Esiyordu puslu sýrtlarý Durmak bilmiyor, ilerliyordu Kartepe... Ab-ý deryaydý Buðusu kondu yüzüme, Okþadý yanaklarýmdan Bir an Serin bir soluk Öptü dudaklarýmdan Dizildi renk renk önüme Baktým ve daldým Arsýz bir güzeldi yüksükotu Böceklere fýsýldayan Bir abide-i kainat sanki Yapýþýp gözlerime kamaþan... Masumum ben ama Ýnan ki doðuþtan piþman, Yine de mutluyum orada Yok ki bana karýþan! Ben ve Kartepe Sarýldýk O yaz akþamý Özlemle birbirimize ve bindim salýma karýþtým gecenin karanlýðýna, Aðzýmda mýzýka, Uzanýp otlarýndan yataðýma, Mutluluðun senfonisini çaldým eþsiz çayýrlarýna... Bir çocuk oldum O yaz akþamý Duygulara boðulan, Baþýnda yarasalar Günü doðana kadar kutlayan...
03.08.2011 Ersin UYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.