SEN GELSEN
Benim gölgem gibi, nereye gitsem
Her zaman peþime, düþüp sen gelsen.
“Buyur Leyla’m” diye, iþi býrakýp
Çaðrýmý duyunca, koþup sen gelsen.
Bekler misin olsan, eli âsâlý?
Her yere yayýlsýn, aþkýn masalý
Þirin’i uðruna, Ferhat misâli
Daðlarý kazmayla, eþip sen gelsen.
Bunlarýn ön adý, dâima dilde
Antep, Urfa, Maraþ, ne güzel belde
“Leyla! Leyla!” diye, aç susuz hâlde
Çöldeki kumsalý, aþýp sen gelsen.
Günlerimiz geçsin, birden yel gibi
Benden uzak durma, n’olur el gibi
Engel tanýmayan, coþan sel gibi
Sýðmasan bendine, taþýp sen gelsen.
Ümit kesilir mi, yüce Sâni’den?
Kim fayda görmüþ ki, sonlu fâniden
Beklenmedik anda, bir gün aniden
Yolunu yitirip, þaþýp sen gelsen…
Leyla GEVREK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.