MEVSİM YAZ

Sanki çöl sýcaðý yakýyor yorgun kalbimi
Susuz býrakýyor yaz mevsiminde
Kurutuyor gönlümün son hücrelerini
Çoraklaþýyor duygular zaman geçtikce.

Tadý kalmýyor yaþamanýn
Anlamsýzlaþýyor dünya
Niçin acýmadan yakar güneþ?
Neden çölleþir gönül?
Hasret kaldýðýnda yaðmurun sesine
Umutsuzluk çöker yüreðe.

Çok uzun sürmez yaþananlar
Nasýl da hýzla geçer zaman
Göz açýp kapanýncaya kadar
Çölleþse de duygular
Sevgi bu kadar çabuk bitebilir mi?

Yine de umutsuzluða kapýlma gönül
Bir gün içinden yemyeþil bir vaha doðar
Yakarsa yaksýn güneþ
Asla yanmaktan korkma.

2008.OSMAN ÖZTÜRK.
TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABIMDAN.
Sosyal Medyada Paylaşın: