Kaosa Katkı.

Yalnýzlýk hislere mahsustur.
Kollarýnda zýrýl zýrýl aðlarken ayrýlýk,
Onu susturmanýn çaresini bulamazsýn.
Kýnýndan haince çekilmiþ hançerdir aþk,
Saplandýðý yerden soðuk eser, onu durdurmazsýn.


O’nsuzken kanamaya bile utanýr beden.
Aþikâr deðildir yaþlar,
O yokken usul usul içe akar.
Yalnýzlýk aþk’a mahsustur bilirim.
Yârin soðuðu kalbi kül eder yakar.

Sen bahar olursun, o ayaz.
Sen dal olursun, o yaprak.
Huþû içinde savrulur senden.
Ne isyana takatin kalýr,
Ne karþý koymaya mecâlin.


Kendinle çetin savaþ verir,
Kendine hudut olursun.
Yarýn o’nsuzluða isyan ederken
Yarýnla dost olursun.
Ayrýlýk bu kez tenhada kýstýrmýþtýr seni.


Bazý an, ellerini nereye koyacaðýný bilemezsin.
Her yer ’o’ kesilir sanki.
Her zerre, kollarýný açmýþçasýna hatýra kokar.
Dokununca kor olur parmaklarýn,
Elin eline deðer sanki.


Yetersiz kalan yalnýzca sözler olmaz ayrýyken, sevgi de yetersizdir..
Sosyal Medyada Paylaşın: