Meçhule uzanan bir yol benimkisi
Leylanýn gölgesi belirir, her uçurum yamacýnda
“Gülüþünü ver bana...
Þavkýndan yakamozlar çýrpýnsýn gamzemde._”
“Özlem; dudaklarda kalan sýcaklýk deðil, yüreðinin cezbeye tutulma halidir.”
“Aþk duvar dibine sindiðinde, ilkin þeytan sobeler”
Her ölüm yeni bir diriliþ ise þayet, sensizlik sana uyanmanýn baþlangýcý...
misafirdim, ev sahipliðine geldim..._
“Her gece, bu saatler de
parmak uçlarýmdan kaçýyorsun
þiirin göz bebeðine”
“Her baþlangýç masumluðunu korur, þeytanla çarpýþana kadar...
Ve
Aþk o zaman doðar”
“Hani diyorum yar!
say ki geldin...
yokluðun kadar paha eder misin? ”
“Ateþ bendim, su ben...
Bir avuç kül payýna düþen
Çek bir besmele, aklan istersen”
“Ve çöker sessizlik...sinsi duman gibi býrakýr zehrini. Ecel gelir, sen çýkarsýn ruhumdan. Oysa kavlimiz, mahþeri birlikte kucaklamaktý “
“Gözlerin diyorum gözlerin ! asýrlar sonrasýna uzanan bir yol...izin ver öleyim.”
“Bana bir gülücük getir, varsýn ayaðý çarýklý, yüzü pasaklý olsun...ömrüne bereket saçayým hiç düþünmeden.”
“Akþamý sabaha koþtur...sabah gözlerimde dinlen...özlem kokusunu harmanlayalým.”
“Ýki ucu ateþ olan doðruya, sarmaþýk olabilmek...kor olma pahasýna”
“Kelimelerim; rüzgarýna emanet ettiðim birer uçurtma..”
Sürgün sevdalar yaþanýr, her þehrin kuytu bir köþesinde...varsayýmlar üzere...uyanýr gün ve þehir çýplak kalýr...sevgilinin gölgesinde
“Sýrýlsýklam özlem biriktirdim, önce den sonra ya. Vakit; þimdi...neredesin sevgili? “
“Olur mu deme...oldu bile. Ýblisle anlaþma yaptým seni Allah a havale ediyoruz.”
“Sonu meçhul, nafile oruçtur aþk”
Sevgiliye koþarken, kokusunda kaybolmak gibi birþey cennet sevinci...oysa aþk; yanmak deðil miydi?
“Bir yudum hayat içelim, karþýlýklý olsun... sonrasýnda gelen herþeye eyvallah.”
“Elinin, dilinin deðil yüreðinin yettiðidir aþk...”
“Ne farký vardý fahiþeden, gönülden gönüle geçen afilli sevdanýn”
“Gelene nezaketen sonuna kadar açtýðýnýz kapýyý
Memnuniyetsizliðiniz sonucu
Çýkarken sýkýca kapatýn ki
Dönüþü sizi yýkmasýn.”
“Yüzsüzlüðün üzerinde yine, gelip oturdun aklýmýn baþ köþesine...tam da temizlemiþken dört bir yaný.”
“Önce yaðmur ol, sonra karar veririz topraktan doðacak olanlarýn rengine.”
Gelen geçen aþk satar, palavraya karným tok
Sus ey divane gönül…sözün kadar hakkýn yok
Devrim Tülay Aydýn
-Paylaþýmlar-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.